Yenik Zaman

Bir süredir yazmak isteyip yazacaklarımı bir bir ipe dizip, kurutuyorum. Hayatımın en ücra köşesine asıyorum sonra. İmlası pek mühim olmayan yanlışların girdabına yem ederim diye bekletiyorum. 

Günün aydınlanması için nemli bir yaz sıcağının arayışındaydım kaç zamandır. Tadını çıkarıyorum şimdi güneşin.Tenimin yavaş yavaş kavrulmasından sonraki oluşacak lekelenmeler için de öyle derin korkularım kalmadı gibi. Limon soda çözer her şeyi. Çözümsüz ne var ki?

Polisiye kitaplardaki cinayeti çözmeye ant içmişliğin  arasına serpiştirilmiş cesaretin kırıntılarına güvenip, bahçıvanı suçluyorsunuz ya.. Onu yapmayın işte. Ön yargı ne zaman doğru yolu göstermiş olabilir. Bozuk bir saat bile günde iki kere doğruyu gösterir diyerek kendinize geçerli sebepler sunmaktan vazgeçin.  Cinayeti meşru kılacak sebepler de üretmek olası  bu durumda. Peşin hüküm, doğruları sapanla avlamaktan farksız. Amacınız avcılık ve can yakmak ise, buyurun yol sizin.

Dün bugünü ve yarını bir araya getirip dertleştik sonra. Her biri kendisine haksızlık yapıldığını dile getirdi. Sırayla konuşmaları  ve birbirlerini kırmamaları adına  başkanlık yapmaya gönüllü oldum. Tek tek dinledim hepsini, tek tek dinlediler birbirlerini. Dün, yaşanmışlıkların acısını pek bir derinden türkü gibi ağıt yakarcasına anlattı. Yarın, geleceğin belirsizliğinden korktuğunu, bunun tek suçlusunun dün olduğunu bağıra bağıra söyledi. Dün ve Yarın kavgaya tutuşurken arada kalan Bugün, tarafsızlığını ustaca sergiledi, köprü oldu. Bugünle yüz yüze gelince söylenecek pek bir şey kalmamıştı. Ne işlenen cinayetler, ne acılar, ne sorunlar. Hepsi bizim ürettiğimiz kurgunun doğal sonucuydu. 

Mutluluk ve hüzün gizemli bir şekilde birbirine düğümlenirken bir şiirin dörtlüğü yankılandı zihnimde. 

"Dün dünde kaldı azizim.
Yarın bana çok uzak.
Sakın bir adım dahi atma!
Belki kurulmuştur ömrüne tuzak!
Öyleyse dolu dolu yaşa zam/anı.."

inci~göçebe