Haziran Oyunu

Haziran ayının nizami kuralı balkonun temizlenmesi, kuşlarla iç içe yaşamayı öğrenmek, küçük bir saksıda soğan yetiştirmek ve ahenkli sokak lambalarıyla geceyi ona teslim etmek. Küçük bir film de  görünebilir  kadrajda. Konusu pek ilgi çekici olmasa bile sessizliğin büyülü tılsımını kırmak,  rastgele  Arap harfleriyle yazılmış kağıtlarla som altından değerli hissi veren sulardan pek bir kıymetli. Geceyi dinlemenin huzuru ile masada unutulmuş bir güneş gözlüğü. Bazı nesneler zamanla hayatımızda neden var olduğunu anlamadığımız insanlar gibi değersizleşiyor gözümde. Gecenin güneş gözlüğüne ihtiyacı olduğu vakit bunu tekrar konuşabiliriz.

Sıradanlığı, basitliği ve sığ olanı arıyorum çoğu vakit. Yorucu geçen onca senenin ardından durup düşünce çarkından geriye kalan sağlam parçaları inceleyince, bazen iyi ki de diyebiliyorum. İyi kilerin ardında düş kırıkları, acılar, sevinç, özlem bile birikmiş olsa, kapı önüne yığılmış kar misali kürüyüp yeni kapılara ihtiyaç duymamak en iyisi. Her sorun ardında yeni kapı arayanlara kalpleri doğru yolu gösterir umarım. Kaçışların acıları dindirdiği masalına  inanmak istiyorlarsa, bu masalı ömürlerinin sonuna kadar okuyabilirler.

İnsan olaylardan kaçsa da kendinden kaçamıyor. Aynaya baktığı siluet ile barışık değilse, hiç mutlu olamıyor. Mutluluk beklentiler yerine sahip olunanları değerlendirmekten ibaretken, bir yerlerde oyunu yine yanlış oynuyoruz. Evet bu bir oyun ve çoğu zaman oyuncular ve oyun stratejileri yanlış olabiliyor. Doğru olanı değil seçtiklerimizi kendimize uydurmak için çaba gösterirken bunun bilincinden uzaklaşıyoruz. Ve yaşananların sorumluluğunu alamayıp karşıdakini suçlamayı da seçebiliyor insan. 

Annem, yiyebileceğinden fazlasını tabağına koyma ki israf etmeyesin derdi. Hayatımıza aldığımız insanlar, hayvanlar ve eşyalar için de bu geçerli bir kural değil midir? Değer verilmeyecekse, neden hayatımıza dahil ediyoruz. Küçük Prens'teki tilkinin söylediği gibi. "Gülünü senin için önemli kılan, onun için harcamış olduğun zamandır...  İnsanlar unuttular bunu," dedi tilki. Ama sen unutmamalısın. Evcilleştirdiğimiz şeyden sorumlu oluruz. Sen gülünden sorumlusun...".."Ölene kadar sorumlusun gönül bağı kurduğun  her şeyden .."  Alınması gereken sorumlulukların yükü oldukça ağır mıdır?  Ya da sorumluluğunu alamayacağımdan korktuğum için almak konusunda hep kararsız kaldığım japon balıkları. Oysa kendime söz vermişliğim bile vardı. Sorumluluk korkusundan dolayı daima öteki bir zamana atışım. Bir balığa bile can taşıdığı için  üzülürken. Ya insanoğlu?

Göçebe~inci