Uykusuz Yolcu

Kısa yolculukların iyileştirici bir yanı var muhakkak. Issız bir otobanda yol alan otobüs camından bakıyorum. Karanlığın pusu kurmuş yırtıcıları birbirlerini avlarken hayatım adına aldığım, alacağım planları gözden geçiriyorum. Planların sonuçlarının başka planlara yelken açacağını bilsem de sorun değil. Böyle durumlarda küçük bir gülümseyiş bir de tuz lambası ışığı günümü iyileştirmekten fazlasına muktedir.

Bugün baktığım tarot falı ne hikmetse çıktı. Kupa yedilisi artık daha dikkatli olmak konusunda uyarmıştı .Fallara inanmamam gerektiğini birçok insan söylemiş olsa bile.. Tamam kahve falları son buldu lakin tarota engel olamıyorum. Kartların büyülü dünyası beni başka aleme taşır gibi. Bitmek bilmeyen sevdamın en büyük nedeni de bu.

Biten kitabın kapağını içime işlercesine inceledim. Bir cinayetin işleneceğini ve cinayetin işleneceğini bildikleri halde kimsenin bunu durdurmak için çaba sarf etmemesini konu alan bir kitap. Her şey kırmızıya boyanacak ve bir yaşam sonsuza kadar hayatın kadranındaki yerinden olacak. Bildiklerimiz açıklığa kavuşmazsa, bir şeylere zarar getirebilme öngörüsüne dahi kilitli kutular içinde sır olarak sakladığımız gerçeği.. Kitabı son kez inceleyip koltuğun arkasındaki fileye koydum, kulaklıktaki şarkının bir diğeriyle yer değiştirmesi sırasında muavin isteğim kahveyi getirdi. Aracın tüm ışıkları kapalı herkes derin uykuda. Ben, sekiz yıldır uzun yollara direnen ben; asla uyumam.

Gecenin bir vakti, mola yerine vardık. Birkaç kişi indiyse de hava mevsim şartları için biraz serin olunca inen kişiler araca geri dönmek zorunda kaldı ya da mola yerindeki minik bir kafede çay içmek için hiç tanımadığı ama uzun saatler daha yol arkadaşlığı yapmak zorunda olduğu kişilerle sözleşmiş misali masalara geçtiler. Kimisi de sigara yaktı gecenin koynuna üfledi yorgunluğunu. Muavinin getirmiş olduğu kahve daha bitmemişti, devam ettim. Çayı  sevmem..

Saatler sonra AŞTİ'ye varmış olmanın mutluluğu.. Tabiki daha yolum olacağı için kısa süren bir mut. Birkaç saat oyalanmam, telefon şarjı için de priz bulmak gerekecek. Oturduğum kafede limonata görseli olmasına rağmen kendisi yokmuş. Görünen her şeye inanmamak lazımmış, doğru felsefe..

Günlük on bin adım atma hevesi sarınca Aşti'yi bilmem kaç kere tavaf ettim bilmem, ama sonunda on bin adım benimdir. İki bastonuyla yürümeye çalışan dedeyle de bilmem kaç sefer karşılaştık. Alzheimer değilse benim hakkımda neler düşünmüştür kim bilir? Neyse ki tek yüküm sırt çantam hareketime engel değil.

Tuvalet girişinde kasa başında bekleyen adama bozuk param çıkışmayınca elli kuruş eksik verdim. Birazdan getiririm desem de hiç inanmış gibi gözükmediği her halinden belliydi. Bankamatikten para çekip bozdurup adama götürene kadar ki süre içerisinde yerinde başka bir adamın oturduğunu gördüm. Durumu izah edip, parayı verdim. Kimseye borçlu kalmamak lazım. Hele tuvalet görevlisine, asla! 

Elindeki valizini yerde sürükleyerek giden yorgun küçük kız annesine ters ters bakarken saat geldi çattı. İkinci araçta uykusuzluktan bitap düşmek nedir bilmeden daha saatlerce yol alacak olmam hiç önemli değil. Bir yerden müzik bir yerden izlemiş olduğum filmlerin arşivi arasında en izlenilesi hangisi diye bakınıp duruyorum. Ön koltukta oturan iki teyze de ellerinde telefon, birbirlerine bir şeyler gösteriyor. " Altın Kızlar" grubundaki dedikoduları, tarifleri, torun fotoğrafları paylaşımları görünce istemsizce gülüyorum. Muavin aracın tüm ışıklarını kapadı ve gecenin sabaha teslim olmakta inat ettiği saatlerde hala ayaktayım ve yoldayım. İçimde garip bir özlem.

Göçebe~inci