Kalk Gidelim

Yastığın başucundaki minik defterin uykuları kaçırması pek uzak zamana kalmayacağı belliydi. Sayfalarına düşen notların tarih aralıkları epey açık. Bir var bin yok. Düzensizlik etkileyici bir yaşam felsefesi olmasa da sürdürülebilen bir gerçek. Her şey yeniden başlıyor. On -üç- mart ...Gecenin lisanını çözmek için İzmir semalarından ellerini uzatan bir dostun varlığı yükü kuş tüyünden farksız kılıyor. Dökülüyor bir bir anlatılamayanlar.

Gece yürüyüşleriyle daha bir küçülüyor şehir. İki adımda tükenir oldu yollar. Yaz ayının gelmesini büyük umutla bekliyorum , daha büyük şehirlere kaçsam  da döneceğimi biliyorum. Dönüşlerin pişmanlığını bavulların en ücra köşelerine saklasam da bir yerden belirecek bunu da biliyorum.

Birer liraları biriktirerek kredi kartı borçlarımı ödediğim günlerdeki gibi birikmiyor zaman. Bir kum saati misali hızlı geçiyor gibi. Ki bu işte de bir yanılgı var ki kum saati tam tamına elli beş saniye.. Evet 1 dakika bile değil. Süreyi süreyle ölçmek.. Hayat, daima oyun yapacak bir konu buluyor ve göz kırpıyor. 

Biliyorum artık, susarak yaşamak zorundayım en güzel şarkının nakaratını. Papatyaların filiz verdiği saksıda zamanla karpuz yetiştirdiğim gibi, bazı şeylerin  anlamı kalmadı sanki. Don Kişot misalı değirmenlere karşı savaş vermenin kime faydası oldu ki.Vazgeçmek en güzeliydi belki de. Çoktan gitmemiz gereken yerde durmanın  buruk ayva tadı artık dinmeli.

Göçebe||inci