Taşındım Kendimdem

Gün izini kaybettirdi bu satırlarla.

Kendin olmayı yeniden öğrenmen gerek — yıllar yılı unuttun onu yalnızca: Bunu da "koşullar"a, "hayatın akışı"na, "sorumlulukların"a falan bağlamaya kalkışma — bahane bulmaya çalışma: Sendin, sendeki asıl senin anlamını, önemini, değerini gözardı eden : korkaklıkla işin kolayına kaçan...

O işte şimdi hesabını soruyor o sahici senin, senden : ne yaptın sen sana?!...

Oruç Aruoba 

İyi saklanmış, bulamadım. 

Perde yoksunu pencerelerimden bakınırken ocaktaki yemek ısındı. Biraz daha erteledim ocaktan indirme işini. O esnada petrol ofisinin yanındaki beyaz bir torosda iki insan yüksek sesle tartışıyor. Tartışmaları sürerken okul duvarına sırtlarını yaslamış iki çocuk ellerindeki gazozları ile olayı seyre dalmışlardı. Sessizliği bozmamak adına küçük adımlarla yemeği masaya koydum. Dışarısı da minik bir kıyamete teslim olmuşçasına fırtına her şeyi savuruyor. Beyaz torosun yerinde de yeller esiyor. Tartışma kısa sürmüş olmalı.

Elektrik kesintileri yakamı bırakmadı gün boyunca. Ne mum var ne de başka bir aydınla zımbırtısı. Telefonlara eklenen el feneri sayesinde hayat ne kadar da kolaylaşıyormuş meğer! Karanlıkta kalmaktan korkmuyorum elbet ya evdeki teknolojik tarihi gecikmişler arızalanırsa diye korkum. Eh biraz da karanlık korkusu eklemek gerekli olabilir. 

Sürekli yer değiştirmekle anlıyor insan. En güzeli doyduğun yer dedikleri ne büyük yalan! Özlüyorum memleketimi.  Yeni rotamın ikliminden bile emin değilim. Ne İç Anadolu ne de Karadeniz. Hayatın en büyük cilvesi olmalı bu bana. Hiç olmazsa hastalıktan kırılır dökülürsem hastane dibimde. Çok vefalı komşular ..

inci~göçebe