Benjamin Button Gibiyim

Benjamin Button gibiyim. Tersten yaşıyorum hayatı. Ruhum yaşlarına sarılırken bedenim topraktaki filiz misali öylece hareketsiz. Küçük mimik dostlarım da olmasa yaşım elvermeyecek diye korkuyorum. Mezuniyet fotoğraflarının çekilmesinin  ardından yıllar geçmiş olmasına rağmen hepsi birer yabancı gibi. Hiçbiri  bana benzemeyen ama  bana ait  maskeler gibi. Yirmili yaşların sonundaki bir buhran ya da hayatın bize oynadığı basit bir oyun da olabilir bu. 

Daha dün gibi mavi pinokyo bisikletime binişim. Katlanır kolay taşınır bir bisiklet oluşu hayatlar kurtarmadı belki ama büyük renk kattı hayatımıza. Küçük kazalar da yaşandı tabi. Hatta kimi vakit yaraların kabuk sarmasına bile vakit vermeden koştuk sokaklara. En uzak mesafe bir parktı  çoğu zaman ya da  sahil kenarı. Bir gün mavi pinokyo bir eskiciye esir düştü. Kasetlerin içine kalem sokup geri sardığımız gibi olmadı o andan sonrası. Her şey tadını yavaş yavaş yitirdi. 

Öylece  tuz lambasının aydınlattığı karanlık bir odanın devasa penceresinden  özlemler biriktirmek oldukça güç. Hayatı bir yerinden yakaladığımı sanırken birçok şeyi kaçırdığımı görmek özlemlerin yükünü arttırıyor. Kimi vakit her şeyden vazgeçip en olmazı oldurmak  varken görünmez bir duvar bitiyor önümde. Engelleme çabaları gözle görülür derecede etkili olacak ki göz yumuyorum varoluşuna. Yitip gitmek istiyorum bilinmeyen sokaklarda derken duvar sarıyor dört bir yanımı.

Şimdilik duvarları renklerle desenlerle dolu dizgin yıllara hazırlıyorum. Sol göğüs kafesindeki ağrıların şiddetinin artmayacağını umarak hayallere yelken açıyorum. Yüzlerce fersah uzaklıktaki bir hikayeden küçük bir rol çalarım umuduyla farklı ülkelerden kartlar biriktiriyorum. Yaşanmışlıklar çarkında milim değişiklikler adına umut ekip büyütüyorum.. yarınlara..

inci~