Ah bu Şoförler Yok mu?

Şoförlük mesleği deyince aklınıza ne geliyor, açıkçası merak ediyorum.  Benim gözümde epey kolay bir meslek gibi gözükmekteydi. Ta ki bugüne kadar..


Malum, KPSS illeti Türkiye sınırlarında yaşayan her gencin korku rüyası olması yanı sıra; her biri sınavdan yüksek puanlar alarak devlete kapı, kol, bacak atma derdinde. İşte! Ben de tam oralarda bir yerdeyim. Geçen gün sınav yerleri belli olmuş, gidip okul neredeymiş nasılmış bir bakayım dedim, efendim. Bir de unutmadan söyleyeyim, Antalya gibi; Güneş'e iki adımlık bir yermiş edasıyla sıcaktan, nemden, başka vücutların ter kokusundan çekmediğimiz yok! Tam da böyle bir havayla buluşmamak için akşam üzeri gitmeyi tercih ettim. Aman Allah'ım! Akşam saatleri olmasına rağmen ibre 38 dereceyi gösteriyor . Dahası , kendini bir güzel de hissettiriyordu.

Okulun yerini öğrendim, evime dönmek üzere toplu taşıma araçlarını kullandım (her zaman ki gibi). Her durakta, her köşe başında hatta en olmadık yerde inmek isteyen binmek isteyen insanlar sürüsü..  Her inmek isteyen insan o kırmızı, o lanet tuşa basınca çıkan beyin tırmalayıcı ses.. O sesi sabahtan akşam mesai bitimine kadar dinlediğimi hayal ettim. Çıldırmamak içten değil! Hele kendini bilmez bir müşteriyi aldıysanız arabanıza, vay halinize.. Bir de arkalarından konuşuruz;
 - Şuna bak.. Nasıl da kendini beğenmiş!
  -Külhanbeyi sanki..
- Ne kadar asabi, alt tarafı bir cevap verecek!
- Olmaz ki bu kadar çok hızlı gidiyor (kaplumbağa hızına ulaştık diyen de var )
 
Hatta meslek adını yanlış yazan bile var ..

Mesai bitimine kadar direksiyon sallarlar,molaları yok denecek kadar az olanları vardır. Kolay gibi gözükse de otomatikleşen bir meslek haline geldiği için bazı dikkatsizlikler olabilir ve bu da kötü sonuçlar doğurabilir.Hareket alanları kısıtlıdır, her telden insanla münasebet içindedir, psikolojik açıdan destek yardım almaları mümkün değildir, trafiğin getirdiği stres ile devamlı ve uzun süreli olarak iç içedirler, vb...

Sonuçta onlar da sizin, benim gibi insan. Ve neredeyse her gün bir başkası ile yola devam ediyoruz. İster şehir içi ister şehirler arası  olsun. Bir gülümseyişi bir merhabayı çok görmeyin. Sistemin içinde bireyselleşip betonlaşmayın. En önemlisi sosyal bir varlık olduğumuzu, insan olduğumuzu unutmayalım. Çok zor değil, zor olmamalı bu!

İşim bitti, yol boyunca bunları düşündüm ve bunları kesinlikle yazmalıydım. Sonra şoföre baktım, gülümsedim.
-Teşekkür ederim, iyi akşamlar!
-?... . İyi akşamlar :)

Göçebe~