Yolda

Sürekli yolda olmak oldukça yorucu. Göçebe olmak ve hakkını layığıyla vermek başka nasıl mümkün olabilirdi ki? Yollardayım yine sonunu bilmediğim, vücudumda yaralara sebebiyet veren bir yolculuk daha bu. Korku, merak, heyecan, yeni bir düzen, yeni bir hayat yine cümle başına çekiyor beni. Korkularımın esiri oldum yine. Yaralarımı saramadan yeni bir yara açmanın endişeli haykırışları durdursaydı ya beni. Neden lal oldu diliniz de uyarmadınız beni. Kabul edişlerin arkasında hep zorakilik vardı daima. Bu zorakiliğe sığındım yine. Neyse ki umuttan yelkenlerim var ki ne mutlu bana. Yüzümde zoraki bir gülümseyişte kolaylık sağlıyorlar. 

Yine düştük yollara. Ucunda hayır mı şer mi, bilemedim ki.. Oysa değişikliği kaldırmaz yüreğim. O bile hala direnişten yana. Ama ben, kendime direnemedim. Yine düştüm yollara. Sabit bir durağın hasreti usumda. Gidiyorum yine. Ne olacağını bilememek en büyük korkum. Uzaklaşıyorum kendimden, sevdiklerimden. Gidiyorum. Zorunluluğu sona erdirmek için, köşe bucak kaçışları dindirmek için gidiyorum. Hayalleri ertelemek kadar kötüsü yok elbet. Bir başka bahara kadar kafeste kuşlarımı büyüteceğim. Ve o mutlu günde azat edeceğim. Gökyüzünde kanat çırpışlarını gözyaşlarımdan göremeyinceye kadar arkalarından bakacağım.

inci d.