İp Eğiriyorum Düşlerden

''Kendini kurtarmış olmanın verdiği rahatlığı hissetmiş olabileceğini asla bilemeyecek olan bakışların .. Onları da al git şimdi. İçimdeki kalabalıklar bana sığ, sana yer yok bunda hemfikiriz.''




En son radyoda duyduğum bir şiirden alıntı olabilir mi diye kendi kendime konuşuyorum şuan. Sanıyorum ki yine içsel konuşmalarımdan geriye kalan çiğ taneleri olsa gerek. Uzun zamandır radyo dinlemiyorum.. Bu yüzden eskiydi, unutulmuştu müzik listem. Hep söz verilip, hiç yerine getirilemeyenler..Cümlelerimden kopup derime saplanıyor. Küçük izler biriktiriyorum, anılar üzülmesin hep diri kalsın ve beni canlı tutsunlar diye. karaborsaya düşmüş anılara sadece bu şekilde seslenebiliyorum, elimde değil ki..

Bu satırlarla mı bitiyordu sonun yoksa başlangıcın mı? Kapı çaldı az önce, her şey tara mar edilmiş gibi öylece sakinliğe büründü. Kimseyi evime davet edesim de yok. Hem parti mi veriyoruz ? Sizi ben çağırmadım diye avazım çıkana kadar bağırmak istiyorum. En son gittiğim maçta sesim bir yerime kaçmış gibi. İşin kibarı sesimle idare ediverin, mesai sona ermiş gibi görünüyor.

Okul panosuna bir keresinde bir şiir karalayıp asmıştım. Kullandığım mahlas gibi her şey bir bilmeceye dönüştü. İç içe geçmiş, çözmek her baba yiğidinin harcı olmayan türden. Şiir sevdam dekan beyin emriyle son bulmuştu tabii. Panolar daha önemli daha ulvi amaçlar için kullanılmalıymış.

Böyle bir hikaye anlatmış mıydın? Yoksa yine kendimce kurmaca zihnimden ip mi eğiriyorum düşlerden. Seçenekler sınırlıydı ve ben düşlerden yana hakkımı kullanıyorum. Varsın ziyan olsun varsın pirüpak dolansın bu deli sorular nice gecelerce .. .

inci-göçebe