Yaşım Çocuk - Mabelce Özlem

Hediye almayı sevmeyenimiz yoktur sanırım. Hele sizin için önem arz eden, değerli bir şeyi hediye ederlerse bire bin mutluluk eklenmez mi hiç? Sanki böyle bir hediye aldığınız zaman sizi çok iyi tanıyan birisinin yaşam çemberinizde filizlenmiş olduğunu bir tek ben düşünmüyorum değil mi? 

 Arka fonda yine hafif hüzünlü bir piyano sesi, rüzgarda küçük bir kıvılcıma yakalanmış kuru yaprakların kaçışı misali havalanıyor.Öyle kırgın ki, solup gidecek diye dokunmaya kıyamadan uzaktan izliyorum rüzgarda savrulan nağmeleri. Ardından bir kırmızı kurdele es veriyor ve hayatın akışı birden enfes bir tablo misali gözlerimizde nakış nakış işleniyor, ölümsüzlüğe bürünüyor.

Gözlerim Acıyor

Çınar ağacının gölgesinde kalan kırağılar henüz erimemiş, olağan ihtişamlarıyla bembeyaz parlıyordu. Buğulanmış pencerenin yanı başında, kırmızı ruj izi olan kahve kupası. Dünden kalmış olmalı. Alelacele yapıştırılmış duvar kağıtları bir şekilde Edvard Munch’un çakma çığlık tablosuyla iç güveysinden hallice. Aşağı kattan kahvaltı hazırlığının inleyen tıkırtıları yükselirken cenin pozisyonunda uykuyu seçmek daha akıl karı, henüz çok erken. Yine de açıyorum gözlerimi ufukta parıldamaya can atan güneşi zar zor görüyorum. Küçük kırmızı bir top misali seke seke göğü avuçlarken güneşin batışı kadar romantik değil. Ama gözlerim, gözlerim çok acıyor. Öylece kapatıyorum ufku.

İtiraf Mektubu II

İtiraf Mektubu II

Bütün öyküleri uç uca eklersem daha bir bütün olacakmış gibi geliyor. Fakat bir türlü parçaları birbirine uyduramıyorum. Yapboz misali.. Bir parçası uysa bir başkası sınır dışı kalıyor.
Evimin düzenine ters düşen düşüncelerimin de büyük payı var bu işte. Yine de öyküler yazılmaktan bıkmadan usanmadan, zamana inat bekleyişleriyle derin yolculuklardan kazandıkları sabırla yüzüme bakmaya devam ediyor. Bir köşesinde yüksek dozda alınmış kahkaha sesleri de ekleniyor sonra. Ne ara bu kadar içer olduk. Bir kadeh daha doldur. Ama bu kez sek olsun.. Biraz da buz. Buz iyi geliyor sızılara ve beyazlığa da çok yakışıyor.