Siyahlığımın aksesuarı olan beyazlarım kadar çoğalmakta yalnızlığım. Yükselme döneminden bir anda durağanlığa, ardından da çöküşe geçtim. Yalnızım. Ve bundan da gurur duyuyorum. Kimseye minnet etmiyorum kimseden de bir beklentim yok. Öyle zırt pırt çalmaz telefonum mesala.. Çat kapı gelenim hiç olmaz. Süslü püslü cümleler kurmak zorunda olduğum bir başkası da yoktur. Acaba bu müziği sever mi diye sorular sormak zorunda kalmam. Hiçbir zaman çiftli danslar yapmak zorunda kalmamışımdır. Aşk filmleri izleyip birlikte ağladığım birisi de olmamıştır. Yarın gelecek olan günde hava durumun ne olacağı da hiçbir zaman umrumda olmamıştır. Yağmurlu olsa da güneşli bir bahar sabahı da olsa benim günümdür.
Yalnızım evet be bunu gurur duyarak söylüyorum. Kendimle yalnızlığımı paylaşarak, acımı bölüşerek, mutluluğumu çoğaltarak yaşama el sallıyorum.Bol bol kitap okuyorum mesela. Kitaplara küstüğüm zamanlarda filmlerin arkadaşlığını devralıyorum. Arada bir ders kitaplarıma selam çakıyorum. Bol bol fotoğraf çekiyorum. Yüzümden gülümsememi eksik etmiyorum. Bir mutluyum bir mutluyum ki sormayın gitsin.
Gelişigüzel yaşıyorum hayatımı, davranışlarımı sığdırmakla yükümlü olduğum kalıplar yok, kendi bencilliğimin yağında kavrulup gidiyorum..
Göçebe..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder