Bloğum ve ben. Gecenin ilerleyen saatlerinde güne neredeyse yeni başlıyoruz. Nick Cave amcamız da, bu yalnızlığımızda bize eşlik etmekten geri durmuyor. Kendini zor aydınlatan küçük bir florasan lambasının da selamlarını iletmekten büyük gurur duyuyorum .. Sevgili okumayanlarım..Yazacak bir şeyim yok aslında. Sırf oyalanmak adına bloğuma giriş yaptım o kadar. Sıkıcı bir günün sıkıcı sabahına geçiş yaparken, bundan daha iyi yapacak bir şey gelmedi aklıma. Biraz yorgunum.. O kadar saat uyumama rağmen bu yorgunluk beni öldürecek. Sanırım beni yoran hayatımdakiler. Beni kıranlar.. üzenler.. yokmuşum gibi davrananlar.. Burada olduğumu, nefes aldığımı, hala yaşıyor olduğumu anlamanız için devamlı telefonların lanet olasıca radrasyonuna maruz kalarak, sözde iletişim mi kurmam gerek?. Eğer öyleyse sayenizde kanser olmak üzereyim. Haberiniz ola.. Şu koca hayatta kimseye hakkettiğinden fazla değer vermemek lazım. Diyorum diyorum da şu aptal duygularımın önüne bir türlü ket çekemiyorum. Neyse ben yalnızlığımın satır başına geri dönüyorum.. Gününüz şimdiden aydın ola.. Sevginin bencilliğiyle büyümeye, hormonlu domateslerin "arı bunlar abi" diye kandırılmaya devam.. Her şey kaldığı yerden devam ediyor zaten. Ben her ne kadar istemesem de. Sen her ne kadar istemesen de.!!Göçebe..
(İki Nokta)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder